Maska p.gaz GP-4u

GP-4u (ГП-4у) to radziecka maska przeciwgazowa przeznaczona dla obrony cywilnej. Maski te produkowano w latach 1955 - 1974. GP-4u nigdy nie były używane przez siły zbrojne ZSRR. W skład zestawu wchodzą: torba na ramię, maska, filtropochłaniacz, rura łącząca maskę z filtrem (taka jak w polskiej masce MUA [link]), zapasowy okular w metalowej puszce oraz filtr przeciwpotny do okularów.

Maska ma dość prostą konstrukcję, 2 okrągłe okulary z przodu i paski do regulacji rozmiaru z tyłu. Zawór przez który wydostaje się wydychane powietrze jest dość duży, znacznie większy niż w polskich maskach MUA. Sugeruje to, że być może miał on także spełniać funkcję komory fonicznej, ułatwiającej porozumiewanie się w masce. Jeśli tak, nie jest to zbyt efektywne rozwiązanie, słowa osoby w masce są bardzo wytłumione i niezbyt wyraźne.

Moja maska znajduje się w dość nietypowej torbie, z dwoma kieszonkami po bokach i dwoma guzikami do jej zapięcia u góry. Maski GP-4u zazwyczaj przenoszone były w torbach takich jak ta od GP-7 (opisana tutaj [link]).

Maski GP-4u występowały zazwyczaj w ciemnozielonym kolorze. Jednak czasem spotyka się także egzemplarze szare i czarne.

Z oznaczeń na filtrze wynika, że moja maska pochodzi z roku 1965.

Cały zestaw. W prawym, górnym rogu widać małą, okrągłą, metalową puszkę w której znajduje się zapasowy okular. Obok filtr przeciwpotny do okularów w bakelitowym sztyfcie. 

Ośrodek wypoczynkowy dla dzieci

Obóz wypoczynkowy dla dzieci "Emerald", to opuszczony ośrodek wczasowy na terenie Strefy Czarnobylskiej. Znajdują się tu ruiny stołówki, dawny sklepik, domki w których kiedyś mieszkały dzieci oraz zardzewiały plac zabaw. Obóz wybudowany został w lesie, nieopodal małego jeziorka, dawniej zapewne była tam plaża. Podobne ośrodki istniały także w Polsce. W ośrodku "Emerald" wszystkie domki zostały ozdobione namalowanymi postaciami z bajek.

Ruiny budynku głównego niedaleko wejścia. Zapewne znajdowały się tu stołówka i świetlica.

Niewielki sklepik na terenie obozu.

Plac zabaw.

Dziesiątki domków stojących pośród drzew.

Wilk i zając.

Budka telefoniczna.

Promieniowanie na terenie obozu przekracza normę, jednak w strefie to raczej nic dziwnego.

Kopaczi

Kopaczi to opuszczona wioska na terenie Strefy Czarnobylskiej. Miejscowość ta znajduje się w 10 kilometrowej strefie wewnętrznej, blisko elektrowni. Stojąc we wsi, widać stojące nieopodal niedokończone chłodnie kominowe. Można powiedzieć, że to w tej miejscowości zaczęła się akcja likwidacyjna skutków awarii w strefie. Ze względu na wysoki poziom skażenia Kopaczi, po katastrofie w roku 1986, podjęto decyzję o wyburzeniu wszystkich stojących tu budynków. Niestety podczas wyburzania, walące się budynki wzbijały w powietrze tumany radioaktywnego pyłu, co nie specjalnie służyło ograniczaniu skażenia. Z tego powodu podjęto decyzje, by w pozostałych miejscowościach nie wyburzać budynków. Dzięki temu, dziś w strefie jest co zwiedzać. Niestety z samej wioski Kopaczi nie zostało wiele. Budynek przedszkola i kilka budynków kołchozu znajdującego się kawałek za miejscowością.

Poziom promieniowania gruntu w niektórych miejscach jest tu wyraźnie wyższy, nawet jak na warunki strefy.

Pomnik bohaterów Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, obowiązkowy w każdej miejscowości.

Porozrzucane zabawki.

Tabliczka przy wejściu do przedszkola.

Wnętrza budynku przedszkola.

Pozostawione wewnątrz wyposażenie.

Zalesie

Miejscowość Zalesie to opuszczona wioska w Strefie Czarnobylskiej. Miejscowość ta, przed wysiedleniem w roku 1986, była największą wsią na terenie strefy. Zalesie leży pomiędzy posterunkiem na kordonie, a miastem Czarnobyl, kiedy jedzie się od strony Kijowa. Z uwagi na położenie, oraz kilka ciekawych obiektów wioska jest dość często odwiedzana przez turystów zwiedzających strefę.

Pomnik bohaterów Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, stojący tuż przy drodze.

Dawny sklep.

Gmach wiejskiego domu kultury. W pierwszej chwili można pomyśleć, że budynek ten, to pałac pamiętający czasy carów. Jest to jednak budynek socrealistyczny, wzniesiony w roku 1959.

Główna sala domu kultury.

Wrak UAZa porzucony na terenie miejscowości.

Oraz pozostałości innego pojazdu.

Papiery rozrzucone w jednym z domów.

Większość domów w tej, oraz w okolicznych miejscowościach to tradycyjna, wschodnia architektura drewniana.