Siła broń jądrowa, w przeciwieństwie do konwencjonalnej, polega nie tylko na mocy samego wybuchu, ale także na innych czynnikach rażących. Energię danego ładunku nuklearnego podaje się w kilotonach lub megatonach, o czym pisałem w poprzednim wpisie. Oto jak w przybliżeniu ta energia przekłada się na poszczególne czynniki rażące:
fala uderzeniowa - 50% energii
promieniowanie cieplne (świetlne) - 35% energii
skażenie promieniotwórcze - 10% energii
promieniowanie przenikliwe - 5% energii
ponadto występuje jeszcze zjawisko impulsu elektromagnetycznego (tzw. EMP)
Fala uderzeniowa - główny czynnik rażący bomb atomowych i termojądrowych, pochłania aż połowę energii wybuchu. Fala uderzeniowa to poruszająca się z prędkością dźwięku fala wysokiego ciśnienia. Czasem podczas wybuchu jądrowego powstaje nie jedna, lecz cała seria fal uderzeniowych, rozchodzących się kolejno, jako fale wysokiego i niskiego ciśnienia. Gwałtownie przemieszczająca się fala ciśnienia tworzy dodatkowo zjawiska wtórne, takie jak grzmot czy podmuch. To fala uderzeniowa, oraz jej zjawiska wtórne odpowiadają za większość zniszczenia podczas wybuchu jądrowego - powstanie krateru w miejscu eksplozji oraz zniszczenie budników i struktur w polu rażenia.
(fala uderzeniowa uchwycona na zdjęciu wybuchu konwencjonalnego ładunku wybuchowego dużej mocy)
Promieniowanie cieplne i świetlne - podczas wybuchy jądrowego spora część energii odpowiada za powstanie silnego impulsu promieniowania widzialnego (świetlnego) i podczerwonego (termicznego). W samym epicentrum wybuchu powstaje kula ognia. Jej wielkość zależy od mocy detonowanego ładunku jądrowego, jednak sama kula osiąga temperaturę rzędu milionów stopni Celsjusza. Bardzo jasny błysk powstający w momencie wybuchu może powodować oślepienie u osób patrzących w stronę eksplozji, nawet w dużej odległości od samego epicentrum. Natomiast ogromna ilość ciepła powoduje pożary w strefie zniszczonej także przez falę uderzeniową, co dodatkowo wyniszcza obszar dotknięty eksplozją. Promieniowanie cieplne i świetlne jest główną przyczyną obrażeń u organizmów żywych w większych odległościach od miejsca wybuchu.
Skażenie promieniotwórcze - radioaktywne materiały użyte do produkcji bomb jądrowych nie ulegają całkowitemu rozpadowi podczas reakcji łańcuchowej. Część z nich zostaje w momencie eksplozji rozrzucona na ogromnym obszarze. Fale uderzeniowe oraz pożary po wybuchu jądrowym, powodują dodatkowo unoszenie się skażonych cząsteczek do atmosfery. Niesione wiatrem, opadają one potem wraz z deszczem nawet w miejscach bardzo odległych od epicentrum eksplozji. Skażenie promieniotwórcze sprawia, że miejsca dotknięte przez wybuch jądrowy nie są bezpieczne jeszcze bardzo długo po samej eksplozji. Tak więc, skażenie promieniotwórcze jest głównym czynnikiem rażącym organizmy żywe, jednak nie w samym momencie wybuchu, ale w dalszej perspektywie.
Promieniowanie przenikliwe (jonizujące) - bardzo mocno kojarzy się z bronią jądrową, jednak jego emisja pochłania jedynie 5% energii wybuchu. Emisja promieniowania trwa kilkanaście sekund po wybuchu. W zależności od pochłoniętej dawki, skutki mogą być natychmiastowe - choroba popromienna, lub ujawnić się dopiero po latach w postaci nowotworów oraz mutacji genów.
Impuls elektromagnetyczny (EMP) - promieniowanie elektromagnetyczne o niskiej częstotliwości i bardzo dużym natężeniu. Trwa ułamek sekundy po eksplozji i porusza się z prędkością światła. Impuls elektromagnetyczny, ze wszystkich czynników rażących wybuchu jądrowego jest najmniej groźny dla organizmów żywych. W porównaniu do skutków fali uderzeniowej, temperatury czy promieniowania, jego wpływ jest wręcz pomijalnie mały. Impuls elektromagnetyczny ma jednak bardzo duży wpływ na urządzenia elektryczne i elektroniczne. EMP jest w stanie zakłócić ich pracę, lub nawet całkowicie je zniszczyć. Ponadto impuls elektromagnetyczny zakłóca łączność radiową.
Pozostałe wpisy o broni jądrowej można przeczytać tutaj: [link]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz